Ο Γιώργος Σαρρής γεννήθηκε στην Αμφιάλη, μια συνοικία του Πειραιά, αρχές της δεκαετίας του ’60. Οι μουσικές που έφταναν στ’ αυτιά του από τα ραδιόφωνα ήταν τα τραγούδια του Χατζηδάκη, του Θεοδωράκη, του Πλέσσα κ.α. και φυσικά τα λαϊκά τραγούδια με τις φωνές του Μπιθικώτση, του Καζαντζίδη, της Μοσχολιού κι αργότερα του Νταλάρα, του Πάριου, του Μητσιά, της Αλεξίου. Κι αυτά όλα μπερδεμένα με το ροκ και τη σόουλ του 70-8Ο και τους ήχους των Stones, των Beatles, Santana, Who, Genesis κλπ.

Έζησε παιδάκι τη δικτατορία ακούγοντας τις ιστορίες για τα ξερονήσια και τα βασανιστήρια ψιθυριστά, μετά το Κυριακάτικο τραπέζι, από ανθρώπους που τα έζησαν. Έτσι μίσησε το φασισμό και τις λογικές του, κι αγάπησε την ελευθερία όσο μπορούσε κι όσο ήξερε ν’αγαπάει. Πήγε γυμνάσιο στον Πειραιά, στην Ιωνίδειο και τότε άρχισε να τραγουδάει και να ονειρεύεται τη μουσική σαν κομμάτι της ζωής του.

Ανέβηκε στο πάλκο φοιτητής στην Πάτρα σε μπουάτ της εποχής, κι ύστερα σε συναυλίες με το Καλλιτεχνικό Εργαστήρι της Πάτρας σε όλη την Ελλάδα. Ύστερα ήταν τα παλιά λαϊκά τραγούδια στα στέκια της εποχής, που τον πήγαν στην επόμενη φάση της ζωής του. Μαζί με το Δημήτρη Ζμπέκο, το Δημήτρη Παρασκευόπουλο και αργότερα το Δημήτρη Κατσαρό δημιούργησαν τους Ζιγκ-Ζαγκ και έκαναν μια 20χρονη μουσική πορεία γεμάτη τραγούδια, χρυσούς δίσκους, ταξίδια, εμπειρίες, χαρές, απογοητεύσεις, και όλα αυτά που συνοδεύουν μια πολύχρονη καριέρα.

Ο Γιώργος Σαρρής έγραψε κάποιες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Ζιγκ- Ζαγκ, όπως το «Φύσηξε έρωτας», το «Γι αυτό σ’ αγαπώ», το «Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω» κ.α. Η πλευρά του αυτή του δημιουργού τον έφερε σε επαφή με μεγάλους Έλληνες τραγουδιστές, όπως η Γλυκερία, ο Γ. Νταλάρας κ.α. Το 2010 κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τίτλο «Η ζωή είναι ωραία», επανερχόμενος πιο ώριμος στη δισκογραφία.